دکتر جهانشاه پاکزاد عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی در کتاب تاریخ شهر و شهرنشینی در ایران از آغاز تا دوران قاجار چاپ اول پاییز 1390 در صفحه 19و 20

گودین تپه منطقه وسیعی در دره ی کنگاور ، بین راه کرمانشاه به همدان در 6 کیلومتری شهر کنگاور امروزین است . این تپه که در ساحل جنوبی شاخه ی شمال شرقی رود گاماسیاب قرار دارد ،
در دنیای باستان ازنظر سوق الجیشی از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده است .

گستره ای این تپه نزدیک به 10 هکتار و ارتفاع بلندترین بخش تپه نزدیک به 30 متر از سطح آب رودخانه است . بقایای باستانی تپه تقریباً یک دوران طولانی و مداوم استقرار پنج ساله را معرفی می نماید .
قدمت تقریبی قدیمی ترین لایه های این تپه به حدود 5000-5500 ق .م
می رسد البته سرفراز (نام شخص 1387) با توجه با اشیاء یافت شده در این قلعه ، آن را متعلق به حدود 824 ق .م می داند.

همچنین وی در صفحه 57 این کتاب می گوید که : این تپه در محوطه ی تاریخی گودین در حدود 12 کیلومتری جنوب شرقی کنگاور قرار دارد .
در این تپه آثاری از یک دژ به دست آمده که به سده ی هفتم پیش از میلاد نسبت داده شده است . در این زمان مادها در این تپه استقرار
داشته اند.

در کاوش های علمی مشخص شده که دژ روی تپه ی کوچک ساخته شده بود . سرفراز اعلام می کند که به نظر می رسد این دژ با اتاق ها و راهرو و آشپزخانه و ... و دیوار مستحکم و برج و بارویی که به دور آن کشیده شده بوده ، مربوط به یکی از شاهزادگان یا بزرگان یا بزرگان مادی در دره ی کنگاور بوده است .

یا اینکه در آن زمان از آن به عنوان یک پادگان نظامی استفاده می شده است .