امروزه اگر نگاهی سطحی به کودکان نسل جدید بیاندازیم میبینیم بعضی از آنها که از پدر و مادری لک زاده شده اند به زبان فارسی تکلم میکنند.
حتی پدر و مادری که بعضاً خود زبان فارسی را به درستی نمیدانند!و فرزند بی گناه با سردرگمی با زبانی بیگانه آشنا میشود.
موضوعی که سطح پایین آگاهی عوام لک و خود کم بینی آنها باعث آن شده است . پدران و مادرانی که فکر میکنند صحبت کردن فرزندشان به زبان فارسی امتیازی والا در نزد دوستان و خویشاوندان است و غیر آن بی کلاسی…به راستی خود کم بینی و سطح پایین آگاهی و اعتماد به نفس تا چه حد؟
این پدر و مادران با این کار خود به هویت فرزند خود ظلم کرده اند.به فرهنگ و اصالت خود پشت کرده اند و با حماقت خود تیشه به ریشه یکی از قدیمیترین گویشهای ایران زمین میزنند.
در روزگاری که کمتر کتابی به زبان لکی وجود دارد،مدارس لکستان به زبان فارسی تدریس میکنند ، حتی یک ساعت برنامه لکی در صدا و سیمای شهرهای لک نشین وجود ندارد ، پدر و مادرانی نیز هستند که ندانسته با سیل هجوم به فرهنگ اصیل خود همراه میشوند و روند نابودی آن را تسریع میبخشند.
زبان مادری برای هویت و اعتماد به نفس کودک اهمیت بسیار بالایی دارد . کودکی که با زبان فارسی بزرگ میشود در آینده نمیتواند بگوید من لک هستم چرا که نمیتواند لکی سخن بگوید . اگر لک نیست پس اهل کجاست ؟ و این یعنی از بین رفتن هویت ، اصالت و فرهنگی که کودک از پدر و مادر خود به ارث برده است.
اهمیت زبان مادری یعنی نخستین زبانی که شخص توسط آن با جهان اطراف خود آشنا میشود بر هیچکسی پوشیده نیست . بر اساس هشدار جدی زبانشناسان مبنی بر احتمال نابودی ۴۰ درصد زبانها ، سازمان ملل و یونسکو اقدام به تدوین طرحی برای حفظ زبانهای موجود کرده اند که از موارد آن میتوان به نامگذاری روز ۲۱ فوریه به نام روز جهانی زبان مادری اشاره کرد.
روزی که لکها هیچ برنامه ای برای آن ندارند !
جامعه بین المللی اهمیت و ضرورت آموزش زبان مادری را به درستی پذیرفته و آن را به عنوان یک حق اساسی بشری به رسمیت شناخته است. اما در مدارس لکستان تدریس به زبان لکی ممنوع است و حتی اگر آزاد باشد جایگاهی ندارد .
آیا زبان مادری نیز یادگار گذشتگان و نیاکان ما نیست ؟ آیا نباید تلاشمان در راه نگهداری آن باشد ؟
سوال اینجاست که هم اکنون چند درصد فرزندان لکستان به زبان لکی سخن میگویند ؟
۱۰درصد ؟
۲۰ درصد ؟
۳۰ درصد ؟
و یا کمتر ؟
دلیل این امر چیست ؟ دلیل اینکه زبان فارسی جایگزین گفتار لکی شده است چیست ؟ مگر بیشتر ما مردمان لک بر این باور نیستیم که روزی پدر بزرگ ، مادر بزرگ ما زبانشان زبان لکی بوده است و بس ؟
پس چرا روزگار اینگونه پیش میرود ؟
چه دلیلی دارد که پدر و مادرهای به اصطلاح تحصیل کرده که خودشان به لکی سخن میگویند ، اکنون به فرزندان دلبندشان فارسی یاد میدهند و سخن گفتن به لکی را “بی کلاس” میدانند ؟
شما چه میدانید کلاس چیست ؟ زاده ی کجا هستید ؟ چرا هویت خود را فراموش کرده اید ؟ چرا تبر بر ریشه ی زبان لکی میزنید ؟
مگر این زبان لکی نیست که سراسر زیبایی مور و هوره است ؟ مگر این اشعار و داستانها و ضرب المثلهای زیبای لکی نیستد که با شنیدنشان لذت میبریم ؟ براستی دلیل فراموشی تدریجی (البته این سالها آنی) زبان مادریتان چیست ؟؟؟
* آیا دلیل آن فقط عملکرد ضعیف شبکه ی استانی است که برنامههای آن به زبانی غیر از لکی است ؟
* آیا دلیل آن بی تفاوتی لکستانیها نسبت به یادگار پیشینیان است ؟
* آیا دلیل آن تالیف و انتشار ضعیف کتب لکی است ؟
* آیا دلیل آن عدم برگزاری همایشها و کنفرانسهای لکی است ؟
عمق فاجعه را جایی مشخص میشود که در غرب کشور از میان زبانهای لری و انواع کردی این لکی است که با سرعت در حال نابودی است…
و در آخر سخنی با پدران و مادران لکستان :
عزیزان بدانید که هویت انسان به اندازه خود انسان اهمیت بالایی دارد . شما باید به فرزندتان هویت و اصالت هدیه دهید . چه اشکالی دارد که فرزندتان بتواند به راحتی به زبان مادری خویش تکلم کند . مگر شما سنبل غیرت و تعصب و مردی و مردانگی نیستید ؟ پس چرا سعی میکنید زبانتان مانند تهرانیها و … فارسی باشد . آنها چه چیز دارند که شما ندارید . پس خودتان باشید . به اصالت و فرهنگ و زبان خود ظلم نکنید .
به گذشتگان ونیاکان خود خیانت نکنید . سدی باشید در برابر خرده فرهنگهای دیگر . زمانی که در دره مهرگان ایرانیان باستان به زبان لکی تکلم میکردند فارسی هنوز پای به جهان نگذاشته بود پس چرا انقدر راحت فرزند خود را با زبان اجدادیش بیگانه میکنید ؟
به آذری زبانان (ترکها) نگاه کنید . چقدر نسبت به زبان خود تعصب دارند . هرجایی باشند با زبان خود صحبت میکنند . چندی قیل که زلزله آذربایجان در اهر و هریس رخ داد ، خبرنگارانی که برای تهیه گزارش رفته بودند در شهر تبریز و سایر شهرها با مردان و زنان و کودکانی مواجه شدند که فقط به زبان ترکی صحبت میکردند
به طوری که اگر خبرنگار سئوالی به زبان فارسی میپرسید آنها به ترکی پاسخ میدادند و صدا و سیمای ما مجبور بود سخنان آنها را زیر نویس کند . آیا مردم آذربایجان فارسی نمیدانند ؟ خیر آنها با تعصب به زبان مادری خود با افتخار صحبت میکنند .
با دیدن آنها به حال خودمان افسوس خوردم . در مقابل امروزه لکها به فرزندان خود فارسی میآموزند . در مواجه با لر ، لری صحبت میکنند با سایر کردها به زبان آنان سخن میگویند . ای کاش ما هم برای خود آنقدر غرور داشتیم که به زبان کهن مادریمان در هر جایی با افتخار سخن میگفتیم .
در پایان به ذکر این جمله کفایت میکنیم که :
اگر کسی زبانش بمیرد همه چیزش مرده و در هیچ کجا حرفی برای گفتن نخواهد داشت .
پشت کردن به زبان مادری کمتر از پشت کردن به مادر نیست…
منبع : لك پرس
برچسبها: قوم لك, دينور